İNADINA AŞKLAR BÜYÜTMEK

     Son aşığı kaç yılında astık. Emin miyiz son Leylanın öldüğünden? Aşk bir rüya mı yoksa ihtiyaç mı?
İnanmaya mı ihtiyacımız var çok fazla? İçimizde tatlı ihtimaller mi büyütüyoruz? İnadına en anarşik olanından? 

    Son yeminlerimiz unutulduysa. Son acımız dindiyse ne yapalım o zaman. E bir de uslanmadıysak yeni yaralara hazırsak ? 

    Düştüğü için bir de annesinden dayak yiyen çocuklarız biz. Her eylemimiz 3 kat acı içerir. Bir hatayı bile bile göze almak ve bu kararın verdiği ızdırap, sonrasında hatanın verdiği acı, sonrasında da annenin attığı dayak...    
    Şimdi yeniden bir aşk ihtimali de buna benzer. 33 yaşında iken anneniz dövmez ama hayat döver. Der ki bir de ben döverim. Müptelası olduğumuz şey aşk mı? Acı mı? Yoksa sırf varoluşumuzu hissettiren dayak mı? 3 ü de güzel ve de hayata dair. 

    Aşk ihtimali bir umut... Ve UMUT İŞKENCEYİ UZATMAZ NİÇE!!! Umut nefes almamızı ve biraz hayal kurmamızı ve de kalkıp kahvaltı yapmamızı , tebessüm etmemizi sağlar. Umutlarımız kırıldığında NİÇE canımız acıdığında merak etme bedelini ödeyecek kadar cesuruz ve de sağlamız, bedellerimizi ödemeyi öğrendik. Ve nihayetinde biricik yavrusunun canını acıttığımız da bir annenin onun şiddetli merhametine sığınmasını da biliriz. 

    Ne kadar umut yok edersiniz edin. Ne kadar aşık asarsanız asın... Birileri 4000 kilometrelik aşklar büyütecek. Dayak yemeyi göze alacak. İnadına hayaller kuracak insanlar. Gizli bir umutla ağzı burnu kan içinde hayaller, aşklar büyütecek ve ölümüne peşinden gidecek.